Yazı yazmak üzerine yazdım

"Gecenin sessizliği beni üşütürken
Isınmak için seni arıyordu bu beden
Aslında hep benimlesin sen
Ama ısıtmıyorsun içimi, Neden?" gibisinden garip, biraz obsesif, biraz duygusal şeyler yazsam, biraz şairane olsam filan. Şiir bana göre değil ama.

Ya da anlaşılamayacak şeylerle doldursam burayı, "Sana son bakışımdaki şairanelik, Roma'yı yakan adamın Roma'ya son bakışında bile aranamayacak kadar kutsal." gibi.(Ayrıca bkz:Kimsenin istemediği yazı).

Yapsam yaparmışım aslında böyle şeyler.

 Halk tarafından asla anlaşılamayacak adamın çilekeş yalnızlığına bürünsem belki. Ya da ideal aşık benim imajı verme çabalarına girişsem. Mesela "Kolay kolay aşık edemezsin beni kendine. Dürüst olacaksın, korkmayacaksın sevmekten önce. Gerektiğinde arkamda dağlar kadar sağlam duracağını göstermen gerekir bana. İlk engelde kaçmak yok öyle. Eğer bir savaş verilecekse beraber vereceğimizi de hissettirmen gerek bana. Evet, beni aşık etmek zor dediğim gibi. Ama daha da zoru var. Aşık olduğumdan vazgeçirmek..." Gibisinden şeyler yazsam.

Yapılabilecek, yazılabilecek o kadar şeyin içinden benim yaptığım da bi garip hani. Yazılarım bi duygu yoğunluğu içermiyor. Duygu yoğunluğu içeriyormuş gibi görünenler ironik. Blogda belirli bi konsept yok. Aklımda ne varsa, ruh halim nasılsa olduğu gibi yansıyor. Şairanelik zaten yok. Her taraf buram buram ironi kokuyor.

Yukardaki örnekler gibi yazsam belki daha çok sevilecek yazdıklarım. Ama yakıştıramıyorum kendime öyle şeyleri.

Yazıyorum işte. Biraz garip bi tarzla belki. Okuyorsanız ne ala. Beğenerek okuyorsanız daha da iyi. Hepinizi seviyorum.

Dipnot:Yukardaki yazı tarzlarına verdiğim örnekler bana aittir. 

Dipnot 2:Diğer iki örneği doğaçlama verdim de ideal aşık imajı örneğinde biraz düşündüm. Demek ki en olmayacağım şey ideal aşık imiş.